Trzecia klasa to zupełnie nowa przygoda. To przede wszystkim mnóstwo pracy – prawdziwego działania. W trzeciej klasie się orze pole i sieje ziarno, miele na żarnach i piecze chleb; odwiedza rzemieślników i poznaje tajniki budowy domu – najlepiej w praktyce.

W pedagogice waldorfskiej mówimy o rubikonie dziewiątego roku życia. Małe dzieci spoglądając na świat zaczarowują go spojrzeniem. Świat jest jakby poza czasem – jak baśniowe za górami za lasami, długo i szczęśliwie; jak biblijny rajski ogród. Po przekroczeniu Rubikonu spojrzenie dziecka się zmienia – już nie okrywa rzeczywistości płaszczem fantazji. Teraz odkrywa rzeczywistość. I czasem są to bolesne odkrycia. To, co wydawało się piękne, nagle traci blask. Mama już nie jest najpiękniejsza na świecie. A wspaniałe łóżko, które bywało i statkiem, i samolotem, i perskim dywanem nagle staje się po prostu starym, zniszczonym łóżkiem... Dzieci stają się niezwykle krytyczne.
Zadaniem wychowawcy jest pomóc dziecku odnaleźć się w nowej, niebaśniowej rzeczywistości.
I tak właśnie ułożony jest program dla trzeciej klasy.

W trzeciej klasie przewidziane są między innymi:
1) „Od ziarna do chleba”
2) Stare rzemiosła
3) Budowa domu
4) Mierzenie i ważenie
5) Pierwsze lekcje gramatyki
6) Śpiew na głosy (kanon)
7) Nauka zapisu nutowego
8) Opowieści ze Starego Testamentu